اس بی وفایی و بی محبتی

مستم از باده ، که مستی هم بلاست
باده ی عاشق ز هر باده جداست
بی وفا ، مستی مگر از باده ی عشقت نبود
کین چنین دل را شکستی ، کین شکستن هم خطاست

.

.

.

.

ای مسافر غریبه چرا قلبمو شکستی ؟
رفتی و تنهام گذاشتی دل به ناباوری بستی ؟
حالا من تنها نشستم با نوای بی نوایی
چه غریبم بی تو اینجا ، ای غریبه بی وفایی

.

.

.

.

من که پشت پا زدم به هرچه هست و نیست
تا که کام او ز عشق خود روا کنم
خود را نمیبخشم ، اگر زین پس به عاشقان وفا کنم

.

.

.

.

دیدی ای دل که غم عشق دگر باره چه کرد ؟
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد ؟

.

.

.

.

آخرین حرف دلم : عشق هرگز نمیمیرد مگر اینکه عشاق بی وفا باشند

.

.

.

.

با دل عاشق بد نکن ای آدم نامهربون
سنگدل و بی وفا نشو ، یه دل داری اینم نشون

.

.

.

.

سلام ای بی وفای بی مرووت
سلام ای ساز گیتار محبت
سلام کردم نگی تو بی وفایی
وگرنه ما که عاشقیم ، بی مروت !!!

.

.

.

.

آهای رغیب بی رحم عشق منو ربودی
آخه یار بی وفا به یاد من نبودی
حالا داری با عشقت زندگیتو می سازی
غافل از این که اینجا ، قلب منو شکستی

.

.

.

.

خبرت خرابتر کرد جراحت جدایی !
چو خیال آب روشن که به تشنگان نمایی ؟
دل خویش را بگفتم ، چو تو دوست می گرفتم !
نه عجب که خوبرویان بکنند بی وفایی !

.

.

.

.

عزیز دلم جدایی مکن
جهان کوچکیست ، بی وفایی مکن