دل هر چه نظر به وسعت عالم تافت
جز نور تو در عرصه ی آفاق نیافت
هنگام نهادن قدم بر سر خاک
دیوار حرم به احترام تو شکافت
.
.
.
.
زان سبب ماه رجب ماه خداست
که اندر آن میلاد شاه لافتی ست
شد رخش از کعبه ظاهر ، عقل گفت :
چون که صد آمد نود هم پیش ماست
.
.
.
.
حجت حق ، از حریم حق ، به امر حق عیان شد
روشن از نور رخش ، ارض و سما ، کون و مکان شد
خانه زاد حق ولادت یافت اندر خانه ی حق
حق به مرکز جا گرفت ، باطل گریزان از میان شد
.
.
.
.
ذکر من ، تسبیح من ، ورد زبان من علی است
جان من ، جانان من ، روح و روان من علی است
تا علی ( ع ) دارم ندارم کار با غیر علی
شکر لله حاصل عمر گران من علی است
.
.
.
.
هر کس که شود داخل حصن حیدر
ایمن بود از عذاب روز محشر
جز مهر علی و آل چیزی نبود
سرمایه ی طوبا و بهشت و کوثر
.
.
.
.
ای تو کعبه را نگین یا امیر المؤمنین
ای تو خلقت را پدر ، وی خلائق را امین
کن نظر ز روی لطف به تمام پدران
روز سیزده رجب ، ای امیر مؤمنان
.
.
.
.
کعبه مانند صدف در دل خود گوهر داشت
گوهری زینت هستی چونان حیدر داشت
یک پیاله ز می اش مست کند عالم را
آنکه اندر قدحش باده ای از کوثر داشت
.
.
.
.
دل را ز علی اگر بگیرم چه کنم
بی مهر علی اگر بمیرم چه کنم
فردا که کسی را به کسی کاری نیست
دامان علی اگر نگیرم چه کنم