دوبیتی عاشقانه جدید و توپ

گهی گریم ، گهی خندم بحالم
نمیده درد بی میلی مجالم
اگر پرسد کسی حال دلم را
ز درد هجر تو بسیار بنالم

.

.

.

.

من و حس لطیف دست هایت
دو گلبرگ ظریف دست هایت
جسارت کرده ام ، گاهی سرودم
دو بیتی با ردیف دست هایت

.

.

.

.

آتشی در دلم کشیده چراغ
از بهاری به ره گرفته سراغ
چه کند بی بهار می میرد
با خزان خو نمی کند این باغ

.

.

.

.

تو گفتی چون بیایی هدیه آری
برایم تازه گل های بهاری
وفا کردی و آوردی گلی را
ولی عطرش ندادی یادگاری

.

.

.

.

ستاره بود لبخندی که دیدم
به سوی آسمانش پر کشیدم
بر آمد ابری از غم های دریا
ستاره گم شد و آن را نچیدم

.

.

.

.

شبی تا صبح تنها گریه کردم
تمام سوز دل را گریه کردم
سوار موج دریا بودی ای ماه
کنارت روی شنها گریه کردم

.

.

.

.

بر قلب تشنه من باران عشق بارید
بشکفت دروجودم گلخنده های جاوید
پروانه های شوقم مستانه می پریدند
آندم کز آسمان ها نوری دوباره تابید

.

.

.

.

غزل گفتم به یاد چشم آهوت
قصیده گفتم از آن طره موت
دوبیتی ها ز هجرانت سرودم
رباعی ام نثار تاق ابروت

.

.

.

.

نگارا چشم تو ختم زمان است
که روح زندگی در آن نهان است
هر آنکس با نگاهت آشنا گشت
یقین تا روز محشر درامان است

.

.

.

.

فصل بارانی چشمم ، گریه هایم دیدنی است
در مسیر عشق پاکت ، شیوه‌هایم دیدنی است
قبله‌گاه سجده هایم ، نازنین چشمان توست
در صبوری های جانکاه ، شکوه هایم دیدنی است

.

.

.

.

من امشب کهکشانها را سفر خواهم نمود
در ره دلدار شیرینم خطر خواهم نمود
با قلم شعری برایش می‌سرایم ، شعر ناب
در فراقش بارش خون از بصر خواهم نمود

.

.

.

.

جز نقش تو در نظر نیامد ما را
جز کوی تو رهگذر نیامد ما را
خواب ارچه خوشامد همه را در عهدت
حقا که به چشم، در نیامد ما را

.

.

.

.

چه غریب ماندی ای دل , نه غمی نه غمگساری
نه به انتظار یاری , نه ز یار انتظاری
به غروب این بیابان بنشین غریب و تنها
بنگر وفای یاران که رها کنند یاری

.

.

.

.

برای چندمین بار از تو گفتم
که شهر عشق تو پایان ندارد
به یادت هست زخمی بر دلم
که جز لبخند تو درمان ندارد